تراش دندان برای روکش

اما سوال این است که آیا برای انواع روکش شکل و میزان تراش دندان متفاوت است؟ مراحل انجام تراش دندان برای روکش به چه شکل خواهد بود؟ آیا انجام این مرحله درد دارد؟ در ادامه مقاله درباره تراشیدن دندان به منظور قرارگیری روکش و تمامی مراحل آن صحبت خواهیم کرد.

تراش دندان برای روکش

در بسیاری از موارد زمانی که بیمار برای ترمیم دندان به دندانپزشک مراجعه می‌کنند، مشکل اصلی آن است که ساختار دندان به مقدار زیادی از دست رفته است. در این شرایط اگر متخصص بخواهد از مواد ترمیمی استفاده کند، مطمئنا دوام بالایی ندارد.

به همین علت باید برای آن روکش دندان طراحی شود. روکش دندان خود یک ترمیم غیرمستقیم است که ضخامت مشخصی دارد. این ضخامت به منظور برخورداری از استحکام کافی در برابر نیروهای سنگین جویدن است. به همین علت اگر دندان بدون تراش روکش شود، مطمئنا ابعاد بزرگ‌تری خواهد داشت. از این رو لازم است تا ساختار دندان کمی کوچک‌تر شود تا با قرارگیری روکش، اندازه آن به مقدار نرمال برسد. در نتیجه برای این منظور نیاز به تراش دندان برای قرارگیری روکش خواهد بود.

تراش دندان برای انواع روکش

نکته‌ای که باید به آن توجه کنید، مقدار و شکل تراش متفاوت برای انواع روکش است. گاهی بیماران با این سوال مواجه می‌شوند که چرا دندان من نسبت به فلان شخص کوچک‌تر شده است. اما غافل از اینکه ممکن است نوع روکش مورد استفاده برای هر یک متفاوت باشد. در ادامه به تفاوت میزان تراش دندان برای انواع روکش خواهیم پرداخت.

به همین علت معمولا دندان‌هایی که نیاز به روکش PFM دارد، در هر جهت باید از ضخامت حدودی 2 میلی‌متر برخوردار باشد. در غیر این صورت مشکلاتی برای دندان و بیمار ایجاد خواهد شد.

تراش دندان برای روکش تمام سرامیک

سرامیک یکی از زیبا‌ترین متریال‌هایی است که برای ساخت روکش از آن استفاده می‌شود. اما مشکلی که دارد آن است که در ضخامت‎‌های کم شکننده خواهد بود. به همین علت متخصص باید تراش دندان برای ساخت روکش تمام سرامیک را به گونه‌ای انجام دهد تا زمانی که چنین ترمیمی روی آن قرار بگیرد، از ضخامت مناسب برخوردار باشد. به طور معمول تامین ضخامتی مشابه با انواع روکش PFM برای این نمونه نیز کافی خواهد بود.

تراش دندان برای روکش تمام فلزی

فلز از دیگر متریال‌هایی است که برای ساخت روکش دندان‌ها و به ویژه انواع خلفی گزینه مناسبی است. این متریال از استحکام فوق‌العاده‌ای برخوردار است و به همین علت می‌تواند گزینه مناسبی در نواحی تحت فشار زیاد باشد. نکته قابل توجه آن است که در ضخامت‌های کم‌‌ نیز می‌تواند نیاز بیمار را بدون تراش و برش زیاد تامین کند. از این رو تراش دندان برای روکش تمام فلزی نسبت به سایر انواعی که پیش‌تر معرفی شد، خیلی کم‌تر نیاز خواهد بود.

تراش روکش زیرکونیا

یکی دیگر از انواع روکشی که ممکن است برای برخی از بیماران مورد استفاده قرار بگیرد، نمونه ساخته شده از زیرکونیا است. این متریال در کنار استحکام خوبی که دارد، می‌تواند زیبایی مدنظر بیمار را تامین کند. نکته قابل توجه آن است که تراش دندان برای روکش زیرکونیا نیاز به ضخامت زیاد نخواهد داشت. از این رو فرم تراش و مقدار آن به قدری نیست که دندان را بسیار کوچک‌تر از ساختار طبیعی‌اش کند.

تراش دندان قدامی برای روکش

تراش دندان برای ساخت روکش دندان جلو ، در مواردی که در خط لبخند قرار دارد، مسلما با دندان‌های خلفی متفاوت است. در دندان‌های قدامی متخصص نیاز دارد تا زیبایی خوبی برای آن به ارمغان آورد. با توجه به نیروی کم‌تری که به دندان‌های جلویی وارد می‌شود، خیلی نیاز به استحکام نخواهد داشت. از این رو به طور معمول از روکش‌های PFM، تمام سرامیک و حتی زیرکونیا می‌توان برای هر یک از چنین دندان‌هایی استفاده کرد. با توجه به این که کدام نوع روکش برای دندان انتخاب شود، مطمئنا فرم و مقدار تراش آن نیز متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال میزان تراش دندان برای روکش نمونه‌های زیرکونیا نسبت به 2 نوع دیگر کم‌‌‌‌‌تر است.

تراش دندان خلفی برای روکش

در دندان‌های‌ خلفی نیاز به استحکام بالایی خواهد بود. تراش دندان برای ساخت روکش در چنین مواردی با توجه به نوع آن متفاوت است. با این حال با توجه به استفاده از متریال‌های مستحکمی نظیر فلز و زیرکونیا، می‌توان هر یک را در ضخامت کم به کار برد. به همین علت تراش دادن دندان برای قرارگیری روکش در نواحی خلفی به اندازه دندان‌های قدامی نخواهد بود.

مراحل تراشیدن دندان برای روکش

به منظور اینکه بتوان یک روکش خوب روی دندان قرار داد، متخصص باید مراحل زیر را برای تراش دندان در نظر بگیرد:

همچنین بافت پوسیده معمولا استحکام کمی دارد و با حذف آن به افزایش مقاومت دندان پس از روکش کمک می‌شود. همچنین باید توجه کرد که در اکثر مواقع با تراش و حذف بافت پوسیده، اعصاب دندان به محیط دهان اکسپوز خواهد شد. از این رو نیاز است پس از حذف پوسیدگی، عصب کشی برای بیمار انجام شود.

حذف مقداری گوتا پرکا از داخل کانال

در اکثر مواقع به منظور تراش دندان برای روکش نیاز است تا فضای کانال تا حدی خالی شود. این فضا در واقع به جهت قرارگیری پست درون آن از گوتا پرکا تخلیه خواهد شد. در این مرحله نیز دندانپزشک باید از فرز مخصوصی نظیر پیزو به منظور حذف گوتاپرکا استفاده کند. نکته قابل توجه آن است که مقداری از دیواره کانال هم برای افزایش فضا به منظور ساخت پست حذف خواهد شد.

تراش نهایی دندان

در مرحله انتهایی دندانپزشک باید خط ختم تراش را به زیر لثه منتقل کند. این امر به ویژه در دندان‌های قدامی کمک می‌کند تا زیبایی بیشتری به ارمغان آید. در حقیقت اگر خط ختم تراش بالای لثه باقی بماند، ممکن است تفاوت رنگ دندان و روکش در آن ناحیه مشخص شود. همچنین زمانی که محل قرارگیری روکش و سمان آن بالای لثه باشد، مسلما پس از مدتی با جریان بزاق شسته می‌شود. به همین علت در مرحله آخر باید خط ختم تراش حدود نیم تا 1 میلی متر به زیر لثه منتقل شود. از آنجا که پیش از این مرحله، درمان ریشه انجام شده است، بیماران در اکثر موارد درد بعد از تراش دندان برای روکش را تجربه نمی‌کنند.

آیا تراشیدن دندان برای روکش آن را کوچک می کند؟

همان‎‌طور که پیش‌تر اشاره شد، اگر دندان برای روکش کوچک‌تر از حد طبیعی آن نشود، مسلما اندازه ترمیم نهایی بزرگ‌تر از مقدار نرمال خواهد بود. همین موضوع علاوه‌بر زیبایی، مشکلاتی زیادی ایجاد می‌کند. به عنوان مثال با توجه به افزایش ارتفاع روکش، نیروی زیادی به دندان وارد می‌شود و بیمار حین جویدن درد خواهد داشت.

از این رو تراشیدن دندان به منظور ساخت روکش به گونه‌ای است که ابعاد آن را در تمامی جهات کوچک‌تر می‌کند. همچنین معمولا دندان به سمت سطح جونده متقارب خواهد شد تا روکش بتواند بدون وجود مانع روی آن سوار شود.

سوالات متداول

کلام آخر

فرم و میزان تراش دندان برای روکش با توجه به نوع آن تعیین خواهد شد. به طور معمول در روکش‌های PFM و تمام سرامیک نیاز به مقدار تراش بیشتری است. این در حالی است که در نمونه‌های تمام فلزی و زیرکونیا مقدار تراش کم‌تر خواهد بود. اینکه دندان پس از تراش روکش کوچک‌تر می‌شود، یک امر طبیعی بوده و جای نگرانی ندارد.